ÓGN

terror

* * *

I)

f.

1) dread, terror; stendr ógn af e-m, one inspires terror (þótti honum lítil ógn af þeim standa);

2) esp. pl. ‘ógnir’, threats, menaces (með bliðmælum ok ógnum);

3) gen. ógnar-, prefixed as adv. awfully (ógnar-breiðr, -digr, -mikill).

II)

f. poet. river; ógnar ljómi, gold.

* * *

f. dread, terror; ógn stendr af e-u, to inspire terror; svá stóð þeim af honum ógn mikil, Nj. 68; svá stóð mikil ógn af orðum konungs, Fms. xi. 246; þótti honum lítil ógn af þeim standa, i. 26; maðr kom til hans ljóss, ok af honum stóð mikil ógn, Ó. H. 107.

2. menaces, threats, esp. in plur.; enga ógn býð ek þér at sinni, Ísl. ii. 253; hvárki ógnir né blíðmæli, Lv. 69; með blíðmælum ok ógnum, Fms. i. 109; þéir hræddusk eigi ógnir jarls, Blas. 45; ógnir mótstöðu-manna várra, 623. 35: terrors, of the torments of hell, sá þar í ógnir margar, Nj. 279; allar ógnir þær er helgengnir hafa, Sól.; hann varð hræddr mjök við ógn þessa, Ó. H. 107.

II. gen. ógnar-, prefixed as adv. awfully; ógnar-digr, awfully stout, Fb. i. 258; ógnar hár, awfully high. Fas. iii. 480; ógnar mikill, awfully great, Stj. 372, 434: in mod. usage joined with almost any adjective, ógnar-breiðr, -brattr, -djúpr, awfully broad, steep, deep.

COMPDS: ógnarandi, ógnarboð, ógnardómr, ógnareyrendi, ógnargeisli, ógnarhlutr, ógnarlaust, ógnarligr, ógnarmál, ógnarraust.